Mysterieus is deze band ...
Pascal-Olivier Kyosei Reynaud - Narbonne, mei 2020
Mysterieus is deze band tussen een bewustzijn en een lichaam
Mens zijn, een verrassing in de fenomenale immensiteit die zichzelf realiseert
Alle oceanen zijn rivieren, tranen, regen en vogelgezang
Eens rechtop ontneemt de minste gedachte het leven, tussen twee gedachten
door glimlacht een Boeddha
Maar …
Ik ben niet dit lichaam, ook al stapt, spreekt, eet of slaapt het
Ik ben niet deze gedachte, noch dit woord, noch deze stilte
Ik ben niet deze overtuigingen, deze gehechtheden, dit verlangen
In het begin verschijnt er niets, op het einde verdwijnt er niets
Begin en einde bestaan niet, het hier en nu ook niet
Nochtans weerkaatst elke druppel het schijnsel van de maan,
die zelf dat van de zon weerkaatst
Deze ogen zijn ook vloeibare druppels, dit hart weerkaatsende aanwezigheid
Menselijke broeders en zusters, waarom elkaar zo veel lijden toedragen?
De schat van het ‘zijnde zoals het is’ weigerend kleden onze handen
en blikken zich met dromen. Ons inbeeldend te spreken, tellen we onze angsten
en gaan we op de tast vooruit
Het ‘zijnde zoals het is’ ziet het ontwaakte wezen met onderscheiding, zonder
daar iets voor te doen
De oneindige hemel, vrij en veranderlijk
Het lied van elke vogel en de geur van elke bloem
De wind die streelt en het water dat naar zijn bron terug loopt, het stilstaande
of dat naar de oceaan stroomt
Deze gewortelde boom en zijn bloesemende sapstroom
Elk wenend kind, het in de steek gelaten of gedode dier
De uitgestoken hand of de opgestoken vuist, elke haat,
elke liefde zijn mij bekend
Zijn zonder te zijn, een levensschors
Een woord van de stilte dat, indien ze het spel speelt,
de stilte van het woord wordt
Een lichaam dat doorheen de mala van het huidig ogenblik gaat
Zonder licht, geen schaduw, hoe daar aan voorbij gaan?
De meester vraagt :
- “Wat is dat?”
- “Wat is wat?”
De keizer vraagt :
- “Wie staat voor mij?”
- “Niet-weten”
Niet-weten, is het enige aanvaardbare antwoord
“Ik” weet het niet, en “niet-weten” penetreren is ware kennis
Dertig stokslagen, “ik” keer terug naar het niets
Dertig stokslagen, “ik” word geboren op aarde
Het wordt mogelijk te kijken in de spiegel zonder weerkaatsing
Een wezen dat rechtop staat, mededogen en wijsheid zijn het hart van
de weg van de Boeddha, van het leven
Ziehier een uittreksel uit het onderricht van Mazu Daoyi of Ma-Tsou (709-788) :
(bron: ‘Les entretiens de Mazou, maître Chan du VIIIème siècle’
traduction Catherine DespeuxEditions Les Deux Océans, 1980)
«
Sinds ontelbaar aantallen kalpa’s zijn alle wezens de samadhi van de essentie van de doctrine (dharmata) nooit buiten gegaan. Permanent in deze samadhi wonend eten ze, kleden ze zich, discuteren en antwoorden ze. Uiteindelijk zijn het functioneren van de zintuiglijke organen en alle daden de essentie van de doctrine. Zij die niet naar de bron kunnen terug keren hechten zich aan namen, volgen de fenomenen zodanig dat verkeerde passies en gedachten opkomen en zij allerlei soorten karma ontwikkelen. Maar voor wie in staat is in één enkele gedachte terug te keren naar de bron, wordt zijn hele wezen het Heilige hart.
Moge elk van u zijn eigen Hart bereiken, hecht u niet aan mijn woorden. Zelfs indien ik welsprekend zou zijn en zou spreken over zoveel ontelbare onderwerpen als de zovele zandkorrels in de Ganges, zou het Hart niet groter worden. Zelfs indien geen enkele rede uitgesproken zou worden, zou het Hart niet verkleinen. Wat over verkrijgen spreekt, is uw Hart, wat over niet-verkrijgen spreekt, is eveneens uw Hart. Indien u op gelijkaardige wijze uw lichaam zou vermenigvuldigen, licht zou uitstralen, de achttien mirakels zou uitvoeren, dan nog zou dit alsnog niet evenwaardig zijn aan het terugkeren van het ik naar de uitgedoofde asse.
Photo by Wolfgang Hasselmann on Unsplash.